مـــن خوبــم ….مــن آرامــم……مــن قــول داده ام

فقـــط کمــی

تــو را کـــم آورده ام

یــادت هســت؟ می گفتــم در سـرودن تـو نـاتـوانـم؟ واژه کـم مـی آورم بـرای گفتــن دوســتت دارمهـا؟

حـالا تـــمــــــــام واژه هـا در گلــویـم صـف کشیــده انـد

با این همه واژه چه کنم؟

تکلیــــــف ایــن همــه حــرف نگفتــه چـــه می شــود؟

بایـد حـرفهـایـم را مچـــالــه کنـم و بـر گـرده بـاد بیـانـدازم

بـاید خـوب بـاشـــــــــم

مـن خـوبـم ….مـن آرامـم……مـن قــول داده ام

فقــط کمـی

بــی حوصلــــــــــــــه ام

آسمـــــان روی ســـرم سنـگیـنـی مـی کنـــــد

روزهـــایــم کــــش آمـــده

هـــر چـــه خــــودم را بـه کـــوچــــه بـی خیـــالـی میــــزنــم

بـاز ســـر از کـــــوچــــه دلتنگـــــــی در مــی آورم

روزهـــا تمـــام ابـــرهــای انـــدوه در چشمـان مننـد ولی نمـی بــارنـد

چـــــــــون

مــن خـوبــم ….مــن آرامـــم……مـــن قـــول داده ام

تمـــام خنــده هـایـم را نــذر کــرده ام کـه گــریــه ام نگیــــــرد

امـــا شــــــب هــــا...

وای از شــــب هــــا...

هــوای آغــوشـــت دیــوانــه ام مـی کنـــــد

مـوهـایــم بـد جــوری بهـانـــه دستــانـــت را مـی گیــرنــد

تـک تـک نجــواهـای شبــانــه ات لا بــه لای مـوهـایـم مـانـده انـد

اصـــلا چطـــور اســـت کـــوتـاهشـان کنـــم هــان؟

کــاش لا اقــل میشــد فقـط شـب بخیـر شـب هـا را بگـویـی تـا بخـوابـم

لالایـی هـا پیشــکـش

مــن خــوبـــم ….مـــن آرامـــم……مــن قــول داده ام

فقــط نمــی دانـــم چـــرا هـــی آه مـی کشـــــم

آه

و

آه

و بـــازم آه

خستــــه شــــدم از ایـــن همـــه آه

شــــب هـــا تمـــام آه هـــا در سینـــه مننــد

اینقـدر سوزناک هستند که می توانـم با این همه آه دنیا را خاکستـر کنم

امـــــا حیــــــف کـــه قــــول داده ام

مـــــن خــــوبـــم ….مــــن آرامـــــم……

فقــــط کمـــی دلـــواپســــم

کـــاش قـــول گـرفتـــه بـــودم از تـــو

بـــرای کســـی از تــه دل نخنـــدی

مـــی ترســـم مثـــل مــن عــــاشــــق خنــده هایــت شــــود

حـــال و روزش شـــود ایـــن…

تــو کـه نمـی مـانــی بـرایــش آن وقــت مثــل مــن بــایــد

آرام بــاشــد …..خــوب بـاشـد….. قـــول داده بـاشـد

بیچــــــــــــــــاره...