سرایم بوانات

به نام آنکه دنیا را بنا کرد

وبهر من بواناتش سرا کرد

بِ او برگرفته از بهشت است

و واوش وادی یک سرنوشت است

الف یعنی الفبای صداقت

ونونش معنی نیکوی نعمت

الف یعنی همان انس و لطافت

که بهر مردمانش گشته عادت

ت یعنی تربت پاک شهیدان

دلاور مردمان عشق و ایمان

چه گویم من ز اوصاف هوایش

هوای ناب و پاک و دلربایش

چه گویم من ز اوصاف زمینش 

گلستان باغ و بستان برینش

زمحصولات ما اندر بوانات

یکی گردو بود از بهر سوغات

دگر محصول ما تاک است وآلو

که صادر می شود هریک به هر سو

تفرجگاه بس جانانه دارد

درآن شاه میر حمزه خانه دارد

قنات نیمه افراز سرافراز

بود میدان تفریحی و دلباز

زآب رستمش گر من نگویم

خیانت کرده ام بر مرز وبومم

چرا که کبک و تیهو بال در بال

بخواند شعر من را در همه حال

زآب و چشمه ی جوشان بدره

هر آنکس خورده غم از یاد برده 

دگر در وصف او من ناتوانم

منم قطره زدریایش چه دانم

چنانچه خود بیایی در بوانات

گلستانش بخوانی یا که جنات